لزومات موفقیت در یک حرکت  ملی استقلال طلبانه

 اوغوز خان

طی سالهای اخیر شاهد رشد روحیات و تفکرات استقلال طلبانه در آزربایجان جنوبی بوده ایم. با نگاهی به سیر تاریخی حرکت ملی در آزربایجان، متوجه خواهیم شد که این تفکر بعد از قیام 1 خرداد 85 بسیار تقویت شده و به قوی ترین گفتمان حرکت ملی در بعد داخلی و خارجی بدل گشته است. خوزه مارتین، پیامبر استقلال طلبی معتقد است هژمونی حاکمی که به استعمار ملتهای تحت اشغال پرداخته و سعی کرده مکانیسم های آن را از دید عوام ملت تحت ستم مخفی نگه دارد و یا آنرا طبیعی نشان دهد، با تهاجمات راسیستی اش بخواهد یا نخواهد، آن مکانیسم ها را لو خواهد داد. دو دلیل عمده ی تفکرات استقلال طلبانه ناشی از راسیست و استعمار (داخلی و خارجی)  حاکم است که ملت تحت ستم را با این کنش غیر متعارف خود، مجبور به واکنشی متعارف از طرف ملت تحت ستم می کند. تاثیر نژادپرستی در رشد تفکرات استقلال جویانه بیشتر از تاثیر استعماری ان است.

چنانچه که در ایران نیز مثال ملموس آن، تورک ستیزی و عرب ستیزی است که سبب گشته روحیه ی استقلال طلبی (واکنشی طبیعی) در آزربایجان و الاحواز نسبت به سایر مناطق غیر فارس افزایش یابد. در مساله ی حق تعیین سرنوشت نیز می بینیم که سازمان ملل متحد اولویت پذیرش استقلال و تشکیل کشور جدید را  با ملتی قرار داده که قربانی راسیست و استعمار نهادینه اعمالی از ملت حاکم شده اند. همانطور که ذکر شد، حرکت استقلال طلبانه در محیطی تشدید می شود که راسیست و استعمار در آن تولید و باز تولید می گردد و از این لحاظ ایران بزرگترین بستر برای نژادپرستی از سوی ملت حاکم و در طرف مقابل، بزرگترین بستر برای شکل گیری مبارزات آنتی راسیستی (یکی از دموکراتیک ترین مبارزات دنیا) از طرف ملل تحت ستم است.

اگر نخبگان و روشنفکران استقلال طلب آزربایجانی بجای درگیر شدن در مباحث بیهوده سعی در شناساندن راسیست حاکم و خصوصیات آن باشند (در زمینه شناساندن وجه استعمارگرانه ی استعمارگران فارس تا حدودی موفقتر بوده اند) مسلما اتوماتیک و بدون بحثهای اضافی و بیهوده تفکرات عوام را به چالش برانگیخته و استقلال طلبی بدون تبلیغات و هزینه های سنگین در دل ملت نهادینه خواهد شد. سخنرانی ها و مقالات جناب آقای پروفسور علیرضا اصغرزاده، جامعه شناس و متخصص در زمینه نژادپرستی تاثیر بسزای در بر ملا شدن چهره ی پنهانی و نقاب دار راسیست حاکم داشته و سبب ایجاد این گفتمان جدید در حرکت ملی گشته است. اگر ما بتوانیم بصورت پارالل و همزمان، در کنار مبارزات آنتی کولونیالیستی، مبارزات آنتی راسیستی را نیز تقویت کنیم و به اولویت دار ترین گفتمان در حرکت ملی تبدیل کنیم، در حقیقت بدون دادن شعار و هزینه و وقت اضافی، تفکرات استقلال طلبانه را غیر مستقیم در داخل ملت نهادینه کرده ایم و در بعد بین المللی نیز به موفقیتهای بزرگی دست خواهیم یافت و زمینه های داخلی و بین المللی استقلال آزربایجان جنوبی را فراهم خواهیم نمود.

 بنظر بنده تا کنون حرکت ملی در بعد هویت طلبانه موفقیت چشمگیری داشته و توانسته در توده ملت تورک تاثیر بگذارد و در این زمینه بحد کافی افراد آگاه و نیرو دارد. بهتر است در زمینه ی راسیست بصورت آکادمیک گفتمان وسیعی را آغاز نموده و با بهره از متخصصین این امر (که انگشت شمار هستند) اقدام به یارگیری و افزایش نیرو و کادر در این زمینه بکنند.

 سخن پایانی خود را با این جمله معروف از فعالین و عوام ملت تورک به پایان می رسانم : ایران را هیچ کسی جز نژادپرستان جاهل فارس (دولتی یا غیر دولتی) تجزیه نخواهد نمود! در ظاهر جمله ای ساده و عامه، در باطن بسیار علمی، عمیق و فلسفی!