Thursday 31 July 2014


شھيد زنده مان٬ يعقوب مِھرنِھاد

از : کؤران دامنى

مِھرنِھادءَدادشاهءِ جنگ٬ گٶں ايرانءِ حکومت نوک کُتَگ
بلے نےکه گٶں تيرءُ تُپنگاں ٬ گٶں کلم آس روک کُتَگ
گٶں وتى دوست ءُ عزيزاں ٬ کومى باز ھُژارکُتَگ
مُلک ءُ ميتگ کونڈ په کونڈءَ ٬کومءِ لوٹ کوکارکُتَگ
ھرکُجا کومءِ يتيم ءُ زال ءُ بول ءُ بے کسى يارى کُتَگ
مانى بَستَگ دولتءَ گٶں جُستءُ پُرسانءَوتى کارى کُتَگ
که پَرچيا کوم بلوچءَ تو گريبءُ بَزَگ ءُ کم زور کُتَگ
يا چيا غير بلوچءُ ناشرءُناسرپدانءَ ميٸ سرءَپرزورکُتَگ
نوں ھال شُتگ ھرشھرءُ کونڈاں ٬ اتّحادى جوڈ کُتَگ
نامى ھشتگ عدلءُانصافءِ توارءُ انجمن ھم ھٶرکُتَگ

روچ ءُ شپ فِکرءُ ھيالاں نويسَگ ءُ جارى کُتَگ
ھرو ڈين کوشش په کٶم ءَ ھرکُمَک کارى کُتَگ
کارءُ کِرد٬ھرچى که آ کُرتَگ٬ به تاريخءَمثالى ايرکُتَگ
چوگٶش انت ميٸ سَرڈگارءِ مردماں که مھرنھادءَ چے کُتَگ
يکبَرى آتکَگ ھما طوفان گُونو٬مَکُرانى نيمَگے بيران کُتَگ
نوں دولت ايرانءُ پاکستان په اے بيرانىءَ ھِچ نه کُتَگ
چه عرب مُلک ءُ يوروپءَ ميٸ بلوچ غيرت کُتَگ
چيزے ھم زَرءُ لُباس ءُھم نوپادءُ کَمبَلے ھِمَت کُتَگ
بلے مِھرنِھاد ءُ دوست ءُ دوزواه مِحنَتے کُومى کُتَگ

بُرتَگِش پوشاک ءُ کَمبَل ھرکُجاءُ ھرکمکى سَرکُتَگ
نوں که ديستگ ميٸ بلوچءُکومءُ برات ھرنيمگءَشاباش کُتَگ
که کس نَکُت ما راکُمَکے٬ چو که مِھرنِھاد ءَ کُتَگ
نوں مِھرنِھاد بوت سَر زُباناں٬ کومءَ باز عِزت کُتَگ
ھرگٶرا وانندگءُ پُھوالءُ بَزَگ٬ آتکَگ ءُ بيعت کُتَگ
حامىءُمُلا په يک گٶر٬ بَزگرءُ دھکانى ھم گوں وت کُتَگ
دورءُ نزديک پيرءُ نوجوان٬ھرگٶراگٶں وت ھوارءُھٶر کُتَگ
نوں که ديستَگ٬ مُلک ايرانءِحکومت ٬چه سرءَھوش شُتَگ
پکرءُ پندل٬ مکرءُ حيله گٶن وتى چاروگءُدوزواھش کُتَگ

گر بِبِيت آزات يعقوب مِھرنِھادا نوں ما وتى گورءَ جَتگ
گٶن ھمے بُغضءُ حَسداں ٬مِھرنھادِش جيلءُ زنجيراں کُتَگ
نون مه جيل ءَ چنت برا ٬گٶں لَٹءُ کُٹاں کوششے بازيں کن انت
تا که پروش انت روحءُ جِسمے٬ که پَشُماں بيت په تى وى برانت
نوں وا يعقوب ءَ نَمَنيت ٬دُشمناں ھم جاکءُ سلوات کن انت
نوں کَنَنَتى زَجرءُ تُرچِر٬لَٹءُ کُٹاں٬گيشتِرءُ گِيشتِر کن انت
تا که اے کٶمى توارءَ ٬ھم شھيدءُ يَکبرا بے سارکن انت
وھدے اے بَدنامىءَ گِندانت٬پَداشِيرين يلا پاھوءُ بردارءَبرانت
نوں سال بيت دوھزارءُھشت٬اگوستءِ چار٬راجدَپترانى مِنَت انت

که آ ھم مانيت انت به تاريخ٬مھرنھاد يعقوب٬ مُدامءَ زندَگ انت
اٶميٸ کوم ءِ شھيد٬اٶمھرنھاد٬توزندگے تا که ميٸ کوم زندگ انت
آ چراغ ءُ راه که تو روشن کُتَگ٬ ھر وھد مُدام پايندَگ انت
نوں کُجا راه شھيدان گار بيت٬ تا که بلوچے زندگ انت
ھوبگٶش کٶران ٬ھزاراں مات ٬پدا مِھرنھادان آرگ انت

کٶران دامنى
آگوست ۲۰۰۸

Friday 25 July 2014

          اشغالگران سر زمين بلوچستان
 
از: باھوٹ مکرانى
حديث روشن ظلم شما ذلت ما           حقيقت است چرا صحبت از مجاز کنيم    
;; پروين اعتصامى;;
براستى چراتاريخ سرزمين بلوچستان مملوازھجوم بيگانگان اشغالگرى استکه فقط وفقط براى چپاول اموال وداشته ھاى اين آب و خاک به اينجا سرا زير شده اند و تاکنون ھم ادامه دارد.؟اين سرزمين که زمانى در تاريخ به عنوان ھندوستان کوچکتر نام برده شده است٬ درواقع تاريخى ھم مشابه وھم سمت وسو به ھندوستان  بزرگ دارد.يعنى تمام قداره بندان وشمشير کشان جنايتکارى که ميخواسته اند ھندوستان را چپاول يا فتح کنند٬ابتدا بايد از ھندوستان کوچکتر عبور ميکردند٬که درنتيجه آن٬ ھنگام عبوراز اين ديار و يا خروج ازآن٬ملت بلوچ رابه بند کشيده و اين سرزمين را تخريب وگاھأ با خاک يکسان کرده اند.
تاريخ سرزمين بلوچستان شاھد تھاجمات مکرر و متعدد وخانمانسوزى بوده است٬ که ھر بلوچ خواننده اى را با مطالعه اين تاريخ مظالمات و غارتگرى به گريه وتفکرى عظيم و عميق وا ميدارد٬که چرا بر ملت و سرزمين بلوچستان اينگونه روا داشته اند .
درتاريخ افتخارات يااشغالگرى جابرانه ايرانيان ستمگر٬شماھيج حکومتگرويا سلطان ويا شاه جنايت پيشه اى رانمى يابيد که سرى براى سر کوبى و غارت مردم  بلوچ به بلوچستان نزده باشد.درواقع تھاجم از طرف اجنبى اشغالگر٬و تدافع ازجانب ملت ستم ديده بلوچ ٬ودر پايان ھم قلع و قمع مردم واشغال سرزمين بلوچستان٬ بارزترين صفتى استکه تاريخ و افسانه ملت بلوچ بر دوش ميکشد.
تمامى سلسله ھاى حکومتى وغارتگرايرانى وخلاصه تمامى بيگانگان واشغالگران ديگر ھم که پايشان به اين سرزمين باز شده است٬ازساسانيانى مانند انوشيروان  قاتل گرفته تا پھلويان بيسواد و نادانى مانند رضاخان قلدر٬ ازاعراب گرفته تا فارسھا ٬ازپرتغاليھا گرفته تا مغلان ازترکان غزنوى وسلجوقى گرفته تا ترکان قاجار٬ھمه و ھمه به بھانه ھاى واھى وپوچ يعنى سرکوب بخاطر ھمان شعارھا و بر چسبھاى توخالى و از خود ساختگى ھميشگى ٬ مانند سر کوب اشرارو ياغيان ٬يعنى سرکوب  آزاديخواھانى که طالب رھايى سرزمين و ملت خود از برده گى بوده اند ٬که اينروزھا قاچاقچى ووابسته به بيگانگان ھم به اين شعارھا اضافه شده است ٬که انگار خودشان براى بلوچ و بلوچستان بيگانه نيستند٬وارد اين  سرزمين شده اند ولبه تيز شمشيروسرب داغ براى اين سرزمين به ارمغان آورده اند .
البته ھر زمان انگيزه اين تھاجمات متفاوت بوده است ٬مثلا گاه به بھانه حفظ تماميت ارضى ايرانشان که انگاربلوچستان ھم ارث پدرى آنھا بوده است  نه  ارث بلوچھا٬وگاه ھم بدون دليل وفقط براى زھره چشم گرفتن وگاه به بھانه جمع کردن ماليات وپرکردن خزانه خود ازدسترنج مردم ستم ديده بلوچ تا بازھم شمشيرو گلوله بيشتر داشته باشند جھت سرکوب اين ملت٬وگاه ھم براى ارضا وغرور شخصى اين حکومتگران عليل الفکر٬که نشان بدھند در جنايت کردن از اسلاف يا پيشينيان خود کمتر نبوده اند٬وگاه ھم به بھانه جھاد با کفاروگسترش دين يا مذھب خودشان ٬بھانه اى که درحال حاضرھم دراين روزھا در بلوچستان غربى کہ فعلٲ توسط پارسيان يا ايران آنھا تحت اشغال است ٬شاھد آن ھستيم ٬ وگاه ھم بقصد آشکار غارت و داشته ھاى طبيعى ملت بلوچ مانند استفاده وچپاول درياى بلوچستان که يکى ازمشخصه ھاى طبيعى وبسيار مھم ملت بلوچ است٬ وازھمين ديد استکه اين  روزھا شوينيزم فارس درحال فارسيزه کردن چاھبھار وديگرمناطق نزديک به درياى بلوچستان مى باشد مشغول است .
بھر حال شما در ھيچ جاى تاريخ اين اشغالگران نمى يابيد که حتى يکى ازاين لشکرکشيھا در زمانى که بلوچستان جبرأتحت  اشغال آنھا  بوده و ھست براى کمک ويارى رساندن به مردم زجر کشيده بلوچ از قيد بردہ گى و فقرو جھل وھزاران بلاياى طبيعى و غير طبيعى ديگر باشد .در نھايت تمام اين تھاجمات ھيچ چيزديگرى غيراز قحطى و آوارہ گى و بدبختى ملت بلوچ در بلوچستان بھمراه نداشته است.
                            باھوٹ  مکرانى
                     

Monday 21 July 2014

بیانیه حزب مردم بلوچستان در خصوص تغییر اسم اقلیم بلوچستان بدست رژیم ایران

تشويق به مهاجرت کارمندان اداری، تجار و کسبه از استانهای ديگر به بلوچستان همواره با مشوق هايی همچون دريافت مزايای دوری از مرکز، بدی آب و هوا، واگزاری مناسب ترين زمين های تجاری و مسکونی شهری،و حمايت های مالی بانکها

   بلوچ ماندگار است و بلوچستان برای هميشه خواهد ماند
«تصور ما در سنتو همیشه این بود که بلوچ‌ها در فرصتی سعی خواهند کرد با کمک شوروی دولت مستقل خود را ایجاد کنند. بنابراین تلاش ما این بود که تا حد ممکن آن‌ها را از نظر سیاسی ضعیف، عقب‌مانده و نامتحد نگهداریم[i]
اين جمله افشاگرانه  از  آقای محمود خلعتبری از رده های بالای  مقامات سياسی دوران رژيم پهلوی و رئیس کل پیمان  سنتو([سازمان پيمان مرکزی] شامل کشورهای ترکيه، عراق، ايران و پاکستان در دوران جنگ سرد )، در گفت‌وگویی با سلیگ.اس. هریسون نويسنده و پژوهشگر معروف آمريکايی در امور سياسی ايران، پاکستان و افغانستان بيان شده است۔
در ادامه اعمال  سياستها و اجرای گام به گام طرح ها ی همانندسازی اجباری فرهنگی، زبانی و مذهبی مردمان ايران با زبان و فرهنگ و مذهب مورد حمايت دولت های مرکزی حاکم بر ايران، مردم بلوچستان از زمان تسلط ارتش رضاشاه بر بلوچستان تاکنون شاهد چندين طرح هويت زدايی ملی ونتيجتاً تضعيف ساختارهای اقتصادی، سياسی_ اجتماعی، فرهنگی، هنری و زبانی خود بوده اند۔،
ابتدائاً رژيم پهلوی نه تنها اقدام به تغيير اسامی آباديهای تاريخی بلوچستان(مانند تغيير نام پهره به ايرانشهر، گِه به نيکشهر، گنداوگ به قصرقند، دزّآپ به زاهدان، حسين آباد به زابل و۔ ۔ ۔ نمود بلکه بر خلاف خواست مردم بلوچ مناطق وسيعی از شمال بلوچستان را به خراسان جنوبی، و همچنين غرب و شمال غربی آنرا به استان های هرمزگان و کرمان الحاق نمود۔ پس از مدت کوتاهی اسم استان "بلوچستان" را به استان "بلوچستان و سيستان" و ناگهاناً به استان "سيستان و بلوچستان" تغيير دادند۔  آن زمان نيز توجيه انضمام مناطق بلوچستان به استانهای همجوار را مديريت امور اداری بهتر جهت توسعه و رشد سريعتر مردم بلوچ در  پاره های الحاقی اعلام گرديده بود و حال آنکه  عملاً پس از گذشت 80 سال از آن زمان، مردم بلوچ ساکن آن مناطق حتی بیشتر از بلوچستان  موردآماج تبعيضات اقتصادی، اجتماعی، کاریابی و معیشتی و تحقیر فرهنگی  قرار داده شده ودر وضعبت بدتری نسبت به مردم بلوچ در بلوچستان بسر ميبرند.
سازمان دیده­بان حقوق بشر در گزارش ماه سپتامبر 1997 خود چنين آورده است : «مناطق بلوچ‌نشین بشکل سیستماتیکی، توسط دولتهای متعدد طوری تقسیم شده است که یک تناسب نادرست جمعیتی برعلیه بلوچ­ها ایجاد شود، مناطق مدیریتی و سیاسی طوری تنظیم گشته اند که از استانی باجمعيت  اکثریت بلوچ جلوگیری شود، تااز اين طريق مانع انتخاب نمایندگان محلی گردند. مهاجرت غیر بلوچ­ها در طی حکومت پهلوی به این مناطق تا بدان حد  تشویق  می­شد که تقریبا چهل درصد مردم زاهدان مهاجران غیر بلوچ بودند.»[ii] . حکومت جمهوری اسلامی ایران نیز به شدت بيشتری به این سیاست ادامه داده است به طوری که در ادامه اين گزارش چنين آمده است: «از اواسط 1990 برنامه ای سیستماتیک توسط مقامات در حال اجرا است تا تناسب جمعیت در شهرهايی همانند زاهدان، ایرانشهر، چابهار و خاش را تغییر بدهد.[iii]
تشويق به مهاجرت کارمندان اداری، تجار و کسبه از استانهای ديگر به بلوچستان همواره با مشوق هايی همچون دريافت مزايای دوری از مرکز، بدی آب و هوا، واگزاری مناسب ترين زمين های تجاری و مسکونی شهری،و حمايت های مالی بانکها از طريق وام های بدون بهره دراز مدت و پشتيبانی بيقيد و شرط نيروهای نظامی و امنيتی موجود در بلوچستان در اجرای سياست "تغيير تناسب  وبافت جمعيتی" مردم بلوچ و تبديل آنان به اقليت در بلوچستان بوده است۔
عملکرد نظام ارتجاعی ولايت فقيهی جمهوری اسلامی ایران در طول حيات بيش از سه دهه آن ودولتهای تماميت خواه مرکزی پيشين ایران بیانگر آن است  که اختلاف مردم بلوچستان با حکومت و دولت های حاکم برایران، اختلافی سطحی نبوده بلکه ريشه در تاريخ دارد و اختلافی اساسی  بر مبنای هویت های تاريخی و ملی است و راه حلی اساسی بر بنياد تأمين حاکميت مردم در بلوچستان را ميطلبد۔  به معنای ديگردسترسی به حقوق سياسی، اقتصادی، فرهنگی و آزادی های  دموکراتيک مردم بلوچستان در ايران زمانی میسرميگردد که مردم بلوچستان به حاکمیت ملی و حق تعیین سرنوشت خود در ایران دست یابند.
 هسته ها و شوراهای متعدد سیاست گذاری های نظام جمهوری اسلامی ايران نظیر شورای (مخفی) راهبردی نظام در دفتر ولی فقيه، کميته تحقیقات استراتژیک مجمع تشخیص مصلحت نظام و همچنين مراکز پژوهشی مجلس، غیره مدام در حال بررسی و تدارک طرح هايی با هدف محو هویت ملی مردم بلوچ و سرزمین تاریخی بلوچستان بوده و ميباشند۔
سران نظام جمهوری اسلامی ايران بر خلاف شعارهای عوام فريبانه و برگزاری هفته های وحدت ميان "اقوام" و "مذاهب شيعه و سنّی" در راستای به اصطلاح تأمين ثبات و امنيت و وتوسعه و يکپارچگی کشور، در سياستهای عملی خود مداوماً در حال ايجاد تفرقه و اختلاف در ميان "اقوام" و "مذاهب" است۔ اعمال سياست کهنه "تفرقه بينداز و حکومت کن" نظام حاکم،  حتی  قبايل و عشاير مليتهایی مانند بلوچ را نيز در نورديده و باعث خونريزی های بيشمار و به ناحقی گرديده است۔
از آنجا که نام بلوچ  و بلوچستان طی دهه ها مقاومت مردم آن در مقابل تبعيضات و مبارزه برای آزادی و برابری و زندگی با عزت گره خورده است، برای حاکمان سرکوبگرمفهومی معادل مقاومت در مقابل زورگويی  های آنان يافته اند۔
 اخيراً آشکار گشته است که دولت اسلامی ايران طرح هايی جهت تجزيه ا"ستان سيستان و بلوچستان" به چند استان کوچکتر، با حفظ نام سيستان و حذف نام بلوچستان در دست اجرا دارد و عملاً چندين اداره دولتی  وابسته به وزارت کشور دولت آقای حسن روحانی اقدام به حذف نام بلوچستان در اسناد و مدارک دولتی نموده اند۔ سران نظام تبعيضگر و تفرقه انگيز حاکم، برای نشان دادن کينه ديرينه خود بدينسان در صدد پاک کردن نام بلوچ و بلوچستان از نقشه سیاسی و جغرافیای ایران برآمده اند تا به ظن خود تیشه به ریشه هویت تاريخی، جغرافیائی و ملی مردم بلوچستان بزنند ،زيرا که در اذهان عقب مانده خويش باور دارند که با پاک کردن صورت مسئله، خود مسئله را حل کرده اند!
حزب مردم بلوچستان که برای دستیابی حاکمیت ملی مردم بلوچستان مبارزه میکند ،تکه پاره کردن سرزمین مادری و تاريخی بلوچستان وحذف نام بلوچستان از اسناد و مدارک اداری را که ادامه سياستهای مخرب و جنوسايد ملی مردم بلوچ به شيوه ای زيرکانه تر است محکوم مينمايد۔ اما سران حکومتی بايد بدانند که نسل هم اکنون مردم بلوچ ديگر آن نسل چندين دهه پيش نبوده و با هر ايده و مرام و مسلک و مذهبی که باشند  آگاهانه و متحدانه از بلوچ و بلوچستان که دو هويت جدايی ناپذير از يکديگرند  بدفاع برخواهند خاست.همچینین حزب مردم بلوچستان پیوستن داوطلبانه بخش های جدا شده بلوچستان  به سرزمین مادری بلوچها را بخشی از مبارزه ملی مردم بلوچستان برای دستیابی به حاکمیت ملی مردم بلوچ در سرزمین مادری خود دانسته و از آن دفاع می کند.
حزب مردم بلوچستان
تیر 1993،  ژوئیه 2014

Thursday 17 July 2014





مـن بلوچــــم نه ايرانی


 

 
بلـــوچ مليت من و زبانم شهدين بلوچـــی است. سرزمين اجداديـم بلــــوچ  گلزميـن وبلوچستــان وطـن من اسـت. بلوچستــان مادرمن،  هويت ملی و تاريخ مـن است. همين است شناسنامه ملـی من. هيچ کس و هيچ قدرتی نمی تواند اين را تغيير دهـد و يا حذف کنـد.
 نياکانم و قهرمانان ملتم مير حمــل، مير کمبــر، ميرنصيرخان، نوروزخان، دادشاه وزنده ياد خيربخش مری هستند نه شاه عباس يا فتحعلی شاه ، رضا طويله دار يا ميرزا محمد تقی خان. من بلوچم.

در تاريخ طولانی سرزمينم ثبت شده است که هميشه فارسستان و پارسيان با گلزمين وطنم و بلــوچ ناهمسايگی ها کرده اند.
زمانی برای تاراج اموال و احشام ما به بلوچستـــان هجوم می آوردند و گاهی برای اشغال خانه  کاشانه ما ددمنشانه جنايتها آفريدند. بارها از سپاهان، خراسان و کرمان  ديوانه وار آمده اند، کشته اند، سوخته اند و برده اند. زمانی برای تغيير دين و مذهب ما خنجربدست جلوی مساجد می ايستادند و حالا مساجدمان را وحشيانه روی سرمان خراب می کنند.
ايران پرستانِ فارسستان کيته توزانی که ناجوانمردانه قصد غصب هميشگی گلزمينــم را کرده اند در رؤيای حذف نام وطنم، هويتم و شناسنامه تاريخی ام هستند تا هر چه  زودتربه اهداف ابليسی خود برسند. گويا وقت کم دارند!
من بلوچــم و صبورم.  هزاران سال تاريخ دارم و تا ابد بردباری را از ياد نخواهم برد چه در قدرت باشم يا نه. بردبارم اما نه به هر قيمتی. از وطنم از سرزمينم از شناسنامه ملی ام از بلوچستــان آگاهانه دفاع خواهم کرد. فرق نمی کند دشمنم پاکستانی و فارسستانی باشد يا هر قدرت ابليسی دگر. خواهم ايستاد مقاومت خواهم کرد برای بقای وجـودم، برای هويت ملی و حقوقـــم.

من ايرانی نيستــــم زيرا که وجود کشور ايران بر خلاف منافع ملی و مغاير با وجود و هويت ملی مـن است. ايران مظهر جهــل و جنايت. ايران مترادف با تروريسم بين المللی و مظهر حاکميت فرقه ای قماشی تاريک انديش.
قماشی وحشی وبی تمدن که هدف و مرامش « مقاتله، خون و جنگ » است.
 ايران کشوری تمدن ستيز و زندانی دهشتناک برای همه بجز پارسيـان. ايران بهشت پارسيـان و جهنمی برای بلوچ، تورک، تورکمن، کورد، عرب و لـر هاست. ايران باعث بدبختی ها و فلاکت ما و مانع پيشرفت و ترقـی همه بجز پارسيان است.
بلوچستــــــان نامی است به قدمت تاريخ اما ايران در نتيجه  طرح کشورسازی انگليس پس از جنگ جهانی اول متولد شد و کلمه « ايران » در سال ۱۹۳۵ ميلادی از افغانها به امانت گرفته شد و در همان سال رسما بر فارسستان « پرشيـــا » و سرزمينهای اشغالی گذاشته شد تا غير پارسها و سرزمينهای اجدادی شان راحت تر به اسارت گرفته شده در خدمت منافع ملتی اشغالگر و بی نهايت منفعت پرست قرار گيرند.
مقايسه کنيد تهران را با عبــادان، اصفهان را با پهـــره، يزد را با مهاباد، مشهد را با اردبيــل  و به تفاوتهای زندگی مردم اين شهرها خوب نگاه کنيد تا به عمق فاجعه آوربودن کشور «ايران » بهتـر پی ببريد. زندگی مردم را درمناطق غير پارس مرور کنيد تا دريابيد چگونه بقای کشـور قلابی ايران فقط و فقط به نفع ملت پارس است.

چه خونهايی که در هشت و نيم دهه گذشته برای بقای ايران و به بهانه « تماميت ارضی و امنيت »  اين کشور قـــلابی بر زمين ريخته نشده است. چه سرهــای گرانبهايــی از کوردستــان، بلوچستــان، آذربايجــان، الاحوازالعـربــی ، تورکمنستـــان ولرستــان که بر بالای دار نرفتـه و قلبهای چه انسانهای بيشماری که با رگبار تير کينه توزانِ ايران پرست سوراخ سوراخ نشده اند.
کشوراستعمارگر ايران بردريايی از خون بيشماران انسان بيگناه به حيات
چند روزه
خود ادامه می دهد.
من ايرانی نيستــــم. ايران سمبــل توحــش، تحجــر، تبعيـض و بی عدالتـی است. ايران زندانی بزرگ و سرزمينِ توحش است. 
من بلوچـم نه ايرانــی.
 
 پروشــت ءُ پــروش باتنــت ايران ءُ پاکستـان
 آزات ءُ آباد بات گنجيــــــن بلوچستــــــان  
محمــد کـريــم بلـــوچ

 
بيسـت و دوم ليپ  ۷۰۱۴
يازدهـم جـولای ۲۰۱۴



Sunday 13 July 2014

اتحاد شوروی سابق، یوگسلاوی سابق و عراق فعلی

فروپاشی  اتحادشوروی سابق بعنوان رقیب اصلی امریکا  در راستای منافع و امنیت ملی  امریکا و  یک دستاورد بزرگ برای آن کشور بود، فروپاشی کشور بزرگی همچون  یوگسلاوی نیز برای امنیت ملی کشورهای اروپایی یک دستاورد  بود. شوروی از درون و یوگسلاوی از طریق تهاجم نظامی تجزیە گردیدند.  شوروی تهدیدی جدی برای امریکا و یوگسلاوی نیز برای اروپا تهدید محسوب میشد،  اما آیا تجزیە عراق ـ  کە در طول تاریخ برای ایران تهدید جدی  بودە و  جنگ هشت سالە را بر ایران تحمیل  نمود ـ  ضریب امنیت ملی ایران را بالا میبرد، در راستای منافع ملی آن کشور  یا تهدید بشمار میرود؟  و سوال اینکە چر مسئولان ایرانی  و حتی اپوزسیون نظام ایران از احتمال تجزیە عراق ناخرسندند؟  چرا ایران در مقابل  بحث استقلال کوردستان از عراق قرار گرفتەاست و موضعگیری تندی  نمودەاند؟  چرا ایرانیان کە بلحاظ تاریخی، نژادی و فرهنگی بە کوردها نزدیکند و میبایست در این برهە حساس آنان را کمک نمایند اما علیە آنان رفتار می نمایند؟ چرا مسئولان ایرانی  در همکاری تناتنگ با عرب شیعە و دولت نوری مالکی هستند اما  عربهای خود را کە اکثرا شیعە هستند بشدت سرکوب می نماید؟  آیا اگر چنانچە روزی عراق تجزیە گردد و هر کدام از بخشهای آن بە آرامش خود برسند و  در کشور عراق شیعی در جریان یک انتخابات دموکراتیک  شیعیان غیر وابستە و یا مخالف  ایران بە حاکمیت برسند و  حمایت از حقوق عربهای شیعە  ایران را در الویت کار خود قرار دهند واکنش ایران چە خواهد بود؟   گرچە در مطلب چند روز قبل تحت عنوان نگرانی ایران از هرگونە دستیابی کوردها بە حقوق ملی خود اشاراتی بە حساسیتهای رژیم ایران از جنبەهایی داشتم اما اینک سوالات دیگری بمیان آمدە کە سعی بر این است در این مطلب بدان بپردازم.
تاسیس سە کشور مستقل ارمنستان، آذربایجان و تورکمنستان  در همسایگی شمالی  ایران و نبود مرز مشترک زمینی با روسیە یکی از فرصت بزرگی برای  ایران بود تا  از شر ابرقدرتی کە در تاریخ معاصر منافع مهمی در ایران داشت نجات یابد.  اما دردسر سە کشور هرچند کوچک بویژە آذربایجان  برای ایران کمتر از اتحاد شوروی نبود. چون ایران تنها کشوری در منطقە است کە  هیچ توجهی بە حقوق ملتهای غیر فارس ننمودەاست و خواستەهای آنان را بی پاسخ گذاشتەاست.  جمهوری  آذربایجان کنونی از این جهت  تهدیدی جدی برای ایران محسوب میشود کە  کە روحیە استقلال طلبی تورکهای آذربایجان جنوبی را افزایش دادە  و یکی از علل بالا رفتن  طب استقلال خواهی تورکها در ایران  پیشرفت  روزافزون و غرور ملی تورکها در آن سوی مرز است.   وجود کشور مستقل  کوردستان در عراق می تواند روحیە  استقلال طلبانە آذربایجانیان ایران را افزایش دهد چرا کە آذربایجانیان ایران در تلاشند تا از کوردها عقب نمانند و در صورت عقب ماندن از کوردها خود را بازندە میدان می دانند. از جهت دیگر  هر چند با تجزیە عراق، عربهای  سنی مرز مشترک با ایران نخواهد داشت و این یک فرصت برای ایران بشمار می آید اما  تجزیە عراق در این مقطع تداعی تجزیە اتحاد شوروی سابق برای ایران و ظهور دو کشور کوردستان و عراق شیعی کە  در کنار مرزهای این کشور برای ایران آسان نخواهد بود. دو کشوری کە  ملت مشابە آنان در ایران از کمترین حقوق بهرەمند نیستند.
  یکی از نگرانیهای ایرانیان است کە  در بسیاری از تحلیلهای نخبگان ایرانی مورد بحث قرار میگرد موضوع یوگسلاویزە کردن ایران است. اگرچە  کشورهایی کە کارنامە درستی در زمینە حقوق بشر ندارند برای اروپائیان  تهدید محسوب میشوند و از این منظر تلاشی یوگسلاوی برای اروپائیان امری اجتناب ناپذیر بود،  ایران نیز کە کارنامە درخشانی در زمینە حقوق بشر ندارد محتملا در برنامە آتی غرب قرار داشتە باشد و بارها از مقامات غربی شنیدە شدە کە از تمام گزینەها علیە ایران استفادە خواهند کرد.چند سالیات کە  موضوع  یوگسلاویزە کردن ایران بە  کابوسی برای ایرانیان است، و آنان برای جلوگیری از این  احتمال بە  مبارزە با سیاستهای امریکا در عراق و دیگر کشورها پرداختە و جلوگیری از تجزیە عراق را بمثابە جلوگیری از تجزیە ایران می پندارند. از نظر ایرانیان  شکست برنامەهای امریکا در عراق  بمثابە رهایی شان  از این کابوس می دانند.  رهبران ایران بارها  اذعان کردە اند کە انفجار هر بمبی در عراق برای یکماە ذهن امریکائیها را از ایران دور می کند بنابراین ادامە ناامنی در عراق یکی از روشهای رایج چند سال گذشتە ایرانیان بودە است و یکی از علل بی ثباتی عراق سیاستهای ویرانگر ایران بودەاست و در واقع برنامەهای  مخرب ایران در عراق برنامەهای امریکا را مختل و در واقع بە بن بست کشآند. امریکائیان برای برون رفت از شرایط موجود عراق بفکر تجزیە عراق افتادەاند موردی کە در تصور ایران نبود و یا اینکە این کار امریکا ایرانیان را غافلگیر نمودەاست  و در صورت تحقق یافتن همچون پروژەای،  ایران آیندە  نە چندان دور خود را همچون  یوگسلاوی سابق می بیند ، بنابراین تجزیە عراق هم بمثابە تلخی تجزیە شوروی سابق برای ایران  است و هم اینبار کشور بزرگی همچون ایران در خاورمیانە با امنیت جهانی جور در نمی آید.
کشور عراق با اکثریتی شیعە و دولتی نزدیک بە ایران تاکنون موجب رضایت ایران بودەاست. و ایران خارج از اینکە اطمینانی از حکومتی منسوب بخود داشتە، امکان ارتباط با سوریە و لبنان را نیز از طریق خاک عراق  خود داشتە است و از این طریق هژمونی ایران تثبیت گردیدەاست و مشخصا با تجزیە عراق بخش شیعی آن کشور با سوریە و اردن همرز نخواهد بود و دست ایران بلحاظ لجستکی و هوایی با سوریە ولبنان قطع خواهد شد و این امر هژمونی ایران را کاهش خواهد داد. در دە سال گذشتە  برای جلوگیری از چنین وضعیتی  دولت نوری مالکی  بە شیوەهای گوناگون بە ریشە کردن چهرەهای شاخص سنی مذهب  بویژە ترور خلبانان سنی مذهب اساتید دانشگاە و سنی زدایی در شهر بغداد پرداختە بود. بنا بە گفتە یکی از منابع محلی از بدو سقوط رژیم صدام درصد سنیها در بغداد بشدت کاهش یافتە است و بغداد شیعیزە شدە است.
 کوردها: ملتهای منطقە ماهیت ایرانیان را بخوبی  شناختەاند و اعتماد بە سیاستهای  ایران بشدت کاهش یافتە است. حتی اعراب و اسرائیل در مقابل ایران در کنار هم قرار گرفتەاند.  کوردها بعنوان یکی از ملتهایی کە اشتراکات تاریخی، سرزمین، فرهنگی را با فارسها داشتەاند بیش از همە ملتهای دیگر از فارسها رویگردان شدەاند.  حس استقلال طلبی کوردهای  ایران بیش از پیش فزونی یافتەاست،  در عراق و سوریە نظر مثبتی نسبت بە ایران وجود ندارد.  در کوردستان تورکیە حساسیتهای عمیقی نسبت بە ایران وجود دارد و هراز چندگاهی تظاهرات هایی علیە ایران شکل می گیرد.  باید بخاطر آورد کە  چند سال پیش و بهنگام اعدام فرزاد کمانگر و رفقایش  پارلمانتار کورد عضو انجمن دوستی ایران و ترکیە بخاطر موج اعدامها در ایران  استعفا داد. دولت تورکیە نیز دست کوردهای تورکیە را در ایجاد تنفر از ایران بازگذاشتە است  و بعضی اوقات دامنە اعتراضات کوردها  علیە رژیم  ایران بە دروازەهای مرزی ایران کشیدە می شودد. بطور کلی اگر چنانچە تحولات خاورمیانە بە پیروزی نئوعثمانیها کە دولت فعلی تورکیە داعیە آن را دارد بینجامد، از نظر کوردها همزیستی با آنان  مقبولتر است تا بە استبداد ایرانی نزدیک شوند. باید بخاطر آورد در اوایل آزادی کوردستان عراق در سال ١٩٩٢  جلال طالبانی پیشنهاد بازگشت کوردها  بە امپراطوری را عثمانی را مطرح نمود.
عربهای ایران عربهای ایران کە اصولا میبایست مورد حمایت دولت مرکزی عراق قرار گیرند بدلیل نزدیکی آنان بە ایران فراموش گردیدەاند، کشورهای دیگر عربی نیز  کە نمایندگی ناسیونالسیم عربی را بعهدە دارند بدلیل شیعە بودن عربهای ایران توجە لازم را نشان نمیدهند. نگرانی از  تجزیە عراق برای ایران بیشتر نگرانی از آیندە عربهای ایران است کە شاهرگ اقتصادی ایران در آنجا نهفتە است.  در صورت تجزیە عراق،  تاسیس و تثبیت یک حکومت شیعی در عراق و متکی بر ارادە ملی خود،  بر عربهای ایران نیز تاثیرگذار خواهد بود.  در درازمدت ممکن است  تغییراتی  در ادارە آن کشور فراهم شود تا  شاید جریانی مخالف  میل ایران قدرت بگیرد و از خواستە عربهای ایران حمایت نماید کە این امر دردسر بزرگی برای ایران خواهد بود و در چنین شرایطی امکان بازی ایرانیان و مثلا استفادە از کارت کوردها را در دست نخواهند داشت تا رژیم شیعی عراق را با بحران مواجە سازند. بنابراین برای ایران  ایجاد  توازن قوا در عراق  یک کشور یکپارچە لازم است.
 کوتاە سخن اینکە : رژیم ایران و حتی ملت مرکزی ایران  دوست هیچکدام از ملتهای غیر فارس نیست و بحساب نمی آیند و اگر نظریە بیگانە ستیزی ایرانیان مبنا قرار بگیریم ایران دوست عرب شیعی عراق نیز  نیستند و همکاری آنان با دولت نوری مالکی شیعی از روی دوستی و هم کیشی نیست.  در ضمن  شیعی بودن عربهای ایرانی نیز کمکی بە روابط با فارسها نکردەاست.  ایران بدون بازنگری و شفاف سازی در سیاست خارجی خود آیندە خوبی نخواهد داشت و  نفرت ملتهای تحت ستم را نیز علیە خود تشدید نمودەاست. بحران اتمی ایران و مسئلە حقوق بشر در مذاکرات با غرب تنگنایی است کە ایران با آن مواجە است و یادآور عراق دوران صدام حسین است کە  در آن گرفتار شد. تورکها در صد سال گذشتە و از دوران تشکیل تورکیە نوین بە دشمنی با ملت کورد پرداختند اما موفقیتی نیافتند واینک  تغییر در سیاستشان نسبت بە کوردها واضح است. انتظار از ایران بود  کە بە تنش زدایی با ملتها روی آورد اما مثل اینکە ایرانیان مسیر جریان آب را نمی بینند و بقول معروف برای همیشە نتوان برخلاف جریان آب شنا نمود. بالاخرە روزی خواهد رسید کە سران رژیم ایران تاوان کج اندیشی های خود را پس دهند.